هزار خاطره دفنه

این قد خاطره داریم

که گویی قد یک قرنه

گلوم میسوزه از عشقش

عشقی که مثل زهره

درسته با منی اما

به این بودن نیازارم

تو که حتی با چشماتم

نمیگی آه دوست دارم

اگه گفتی دوست دارم

فقط بازی لب هات بود

وگرنه رنگ خود خواهی

نشسته توی چشمات

هرچی عشقه توی دنیا

من میخواستم مال ما شه

اما تو هیچ وقت نزاشتی

بینمون غصه نباشه

فکر می کردم با یه بوسه

با تو هم خونه میمونم

نمی دونستم نمیشه

آخه بی تو نمی تونم

گله می کنم من از تو

از تو که این همه بی رحمی

هزار بار مردم از عشقت

تو که هیچ وقت نمی فهمی

چشام همزاد اشک و خون

دلم همسایه آهه

زمونه گرگ و عشق تو

شبیه مکر روباهه

شدم چوپان ساده لوح

کنار گله تو

چه رسمی داره این گله

سر چنگال گرگ دعواست

تو این قد خواستنی هستی

که این گله نمی فهمه

اگه لبخند به لب داری

دلت از سنگ و بی رحمه

ببخش خوبم اگه این عشق

حیله تو رو رو کرد

نفرین به دل ساده

که به چنگال تو افتاد